Αλλωστε, τη μακροχρόνια ζημιά που προκαλεί η οικονομική εκμετάλλευση μιας παραλίας (καταστροφή χλωρίδας και τοπίου, συρρίκνωση ελεύθερων χώρων κ.λπ.) δεν προκαλούν ούτε όλοι οι ελεύθεροι κατασκηνωτές της χώρας.
Παρέχει ακόμη μερικές νομικές συμβουλές για την αντιμετώπιση απροόπτων: «Η κατασκήνωση απαγορεύεται από την ανατολή ώς τη δύση του Ηλίου… Οπότε, απλά ξεστήστε γρήγορα τη σκηνή σας αν αντιληφθείτε την παρουσία κατασταλτικών μηχανισμών και πάρτε φωτογραφία τα «όργανα» με φόντο την ξεστημένη σκηνή για το δικαστήριο» (σ.σ για υπνοσάκους ο νόμος δεν λέει κουβέντα).
«Πολύ σκληρό μέχρι αντισυνταγματικό» χαρακτηρίζει το νόμο ο δικηγόρος και μέλος των Οικολόγων Πράσινων, Δημήτρης Σινόπουλος, που μας εξηγεί: «Ο νόμος απαγορεύει καθολικά το ελεύθερο κάμπινγκ, τόσο σκηνές όσο και αυτοκινούμενα. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν επιτρέπει σε καμία περίπτωση την κατασκήνωση σε δημόσια έκταση, αλλά ούτε και σε ιδιωτικό χώρο. Δεν υπάρχει αντίρρηση να υπάρχει ένας δρακόντειος νόμος για τη ρύπανση: όταν κάποιος ρυπαίνει να έχει συνέπειες. Αλλά δεν μπορεί να σου αποστερεί ένα φυσικό σου δικαίωμα, με την κυριολεκτική έννοια, το δικαίωμά μου να μπορώ να είμαι στη φύση και να χρησιμοποιώ τους δημόσιους χώρους.
Είναι αντισυνταγματικό, διότι δεν προστατεύει κανένα έννομο αγαθό ενώ αντιθέτως περιορίζει μια ελευθερία. Ποιο δημόσιο αγαθό προστατεύει; Του να μη χαίρεται ο κόσμος τη φύση για να χτίζονται άνετα τα αυθαίρετα σε δάση και παραλίες; Πριονίζει απλώς τις ελευθερίες μου και στέλνει μερικούς παραπάνω στις μικρές ξενοδοχειακές μονάδες. Είναι τρέλα, βέβαια, ακόμη και η απαγόρευση σε ιδιωτικό χώρο. Και αγνοεί τον κόσμο που κάνει ελεύθερη κατασκήνωση επειδή το επιθυμεί και δεν ενδιαφέρεται να πάει σε ξενοδοχείο».
Μόνο εδώ
Τι προτείνει; «Πουθενά δεν υπάρχει αυτή η καθολική απαγόρευση, αλλά διάφορες ομάδες ανθρώπων αυτο-οργανωμένες που βρίσκονται σε συνεννόηση με την τοπική κοινωνία και έτσι ρυθμίζουν ζητήματα καθαριότητας και υγιεινής. Αυτό είναι και το δικό μας αίτημα προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού να αλλάξει ο νόμος, γιατί δεν νομίζουμε ότι η λύση θα έλθει μέσα από την απαγόρευση».
Τι απολαμβάνει κανείς στην ελεύθερη διαβίωση στη φύση;
Για τη μουσικό Σαβίνα Γιαννάτου, η οποία από τον Ιανουάριο, όπως μας λέει, ονειρεύεται παραλίες και ακτές, «το πιο βασικό είναι ότι βρίσκεσαι συνεχώς μέσα στη φύση και νιώθεις μέρος της, είναι η πολύ μεγάλη αίσθηση ελευθερίας.
Οι ρυθμοί είναι τελείως διαφορετικοί, καθώς απομακρύνεσαι από όλα αυτά που σε βομβαρδίζουν καθημερινά: τηλεόραση, καταναλωτικές συνήθειες, διαφημίσεις, ειδήσεις. Βιώνεις μια τελείως άλλη αίσθηση των πραγμάτων και του κόσμου και είναι σημαντικό για την ψυχική σου υγεία και ευεξία. Είναι μια ψευδαίσθηση ελεύθερης ζωής και αυτός που θέλει πρέπει να μπορεί να το κάνει. Είναι παράλογο να μην μπορείς να πας σε μια παραλία να κοιμηθείς.
Επίσης είναι και ένας πολύ φτηνός τρόπος για έναν νέο ή κάποιον άνθρωπο χωρίς λεφτά που διαφορετικά δεν μπορεί να κάνει διακοπές. Δεν καταλαβαίνω ποιον εξυπηρετεί η απαγόρευση. Αυτός που το ‘κανε δεν σκέφτηκε ότι είναι σημαντικό για πολλούς ανθρώπους που ενδεχομένως δεν έχουν τα μέσα για κάτι άλλο;…».